Interview door Lizette van Neer ( 1998 )
Eindhoven - Zomaar een kleine woning in een niet bepaald om z'n schoonheid geroemde wijk in Woensel West.
Op het eerste gezicht niet de lokatie om er een museum van schilderwerken te openen.
Het huis van Hans de Waal ( Dwaalhaas ) is van boven tot onder, van binnen en buiten voorzien van zijn eigen (schilder) kunstwerken.
Het vertelt zijn levensverhaal en vormt een veilig nest voor de soms zo harde buitenwereld.
Soms komt er bezoek, zoals de VPRO ( televisie ) die onlangs bij hem thuis opnames maakte voor het programma Veldpost
"Kippenvel"
Bij de aanblik van het grote vierkante schilderij dat boven de bank hangt. Een vrouwen-figuur in zachtpaarse verf, want paars staat voor het paranormale, naast haar staat een andere, uitgemergelde vrouw. De ribben op het lijf duidelijk zichtbaar. Tussen hen in hangt een grote kluif. Van alle schilderijen die De Waal heeft gemaakt, is deze hem nog het meest dierbaar. Zeven jaar geleden overleed zijn toenmalige vriendin. Ze leed aan anorexia en hongerde zichzelf letterlijk dood. Ze stierf in De Waal's armen. Daarmee was de fascinatie voor vrouwen bij De Waal geboren.
"Vrouwen zijn zulke bijzondere wezens. Mannen leven afgestompt maar zij zijn het die eisen stellen aan hun uiterlijk. Anorexia zat in haar hoofd, mijn vriendin wilde niet volwassen groeien, ze wilde een klein meisje blijven. Vrouwen zijn lief en zacht maar kunnen tegelijkertijd voor zichzelf heel hard zijn, maar het subtiel uiten. De dood van mijn vriendin deed me beseffen dat ik mijn schildergave serieus moest gaan nemen. "
Zijn hele leven tekent De Waal al. Als jongen op school was hij een buitenbeentje. Zijn rode haren maakten hem tot mikpunt van pesterijen voor klasgenoten en vaak toog hij er dan ook alleen met zijn schetsboek op uit. Hij zat langs het kanaal waar hij complimenten van volwassenen kreeg over zijn werk, hij werd door de militairen van de vliegbasis ingefluisterd dat hij best bij hun mocht zitten waar hij een betere kijk had op de vliegtuigen.
De Waal zocht en vond zijn eigen vriendelijkheid, net zo goed als hij die nu heeft met zijn eigen geschilderde personages. "Schilderen is mijn vorm om me te kunnen uiten. Stress schilder ik van me af, ik hang het (werk) op en het is uit mijn systeem." Zo is De Waal's levensverhaal uit de werken te herleiden.
"Ik heb jaren bij een supermarkt gewerkt waar ik op een gegeven moment werd overgeplaatst naar het magazijn. Kon ik kratten in elkaar zetten, stapelen, driehonderd meter verderop verplaatsen waar collega's ze weer vrolijk uit elkaar haalden.
Volkomen onlogisch en als ik er iets over zei kreeg ik letterlijk te horen 'je bent hier niet om na te denken'. Personeel is er juist om na te denken en verbeteringen aan te kunnen brengen, schakel anders robots in. Uiteindelijk kostte het mij mijn rug en belande ik in de WAO. Maar zo is er in de wereld veel meer onlogisch. De mensen waar vaak de spot mee wordt gedreven - idealisten of mensen die afwijken van het 'normale patroon' - kunnen naar mijn idee beter in de regering zitten. Een goed idee raakt verloren in de papierstroom die het moet doorstaan om uiteindelijk verbasterd en onlogisch als maatregel er weer uit te komen. Of dichter bij huis gedacht - iedereen is druk, 'savonds bestellen we snel een pizza of trekken een kant-en-klare maaltijd uit de diepvries. Wat doen we als we eens rustig met elkaar aan tafel willen zitten? Dan gaan we uit eten. Af en toe denk ik dat mensen niet graag meer nadenken. Misschien is abstracte kunst daarom ook zo populair.
De Waal betiteld zijn werken als zijnde niet abstract maar ook niet realistisch. "Ik houd niet van abstracte werken. Je moet er wel iets in herkennen en aan de andere kant moet een werk je ook uitdagen je fantasie te gebruiken. Daarom schilder ik geen gezichten en handen. Uit het lijnenspel in de figuren kun je uitdrukkingen aflezen en wie zijn fantasie gebruikt, ziet er ook gezichten in. Ik wil niet nadenken voor de mensen, dat doen ze zelf maar."
Vrouwenfiguren, landschappen, een persiflage op de Mona Lisa of Van Gogh, zijn kijk op Matisse en Dali - De Waal gebruikt steevast de kleuren groen, rood, paars, oranje en geel. En het liefst in vloeiende lijnen.
Aan de muren is geen leeg plekje meer te vinden voor een schilderwerk, vandaar dat De Waal op zoek is naar een galerie die zijn werk tentoon wil stellen. Als voorprofje en om mensen kennis te laten maken met zijn werk houdt de kunstenaar zaterdag __ /__een open/atelierdag. Iedereen die oprecht belangstelling heeft, kan tussen 10.00 en 21.00 uur in de __ een kijkje nemen.
Voor Truusje het huiszwijntje zal het wennen zijn.
No comments:
Post a Comment