Dit is 1 schilderij + close-up die ik maakte van mijn ex-vriendin Marlena, dit werk is geschilderd op aluminium, en is al heel lang geleden verkocht, mijn ex Marlenais behoord inmiddels ook tot mijn lijstje, met vrienden en vriendinnen die veel te vroeg gestorven zijn, en net als al die anderen heeft ook zij een apart vrhaal in mijn leven...
Marlena leerde ik kennen in mijn "stam-cafe" - "cafe bar Guus" ik was daar op een vroege ochtend samen met collega's van het taxi bedrijf waar ik s'nachts werkte het einde van de dienst te vieren, ( cafe bar Guus, ging s'morgens om 06:00 al open, en daar kwamen veel mensen die in de nacht werkten.. , maar dat was de plaats waar ik "mijn" Marlena leerde kennen. ze vertelde mij verhalen over de tijd in haar leven dat ze gewerkt had als strip danseres, ze had in Amerika, Miami gewerkt, in Fort Lauderdale, New York, in Spanje, Portugal.. maar ook in "
the Moulin Rouge Amsterdam, ook had ze in een Nederlandse strip Groep gewerkt "the lady Vikings" ( dat was een vrouwelijke tegenhanger van de London Knights ) ik vond haar verhalen allemaal wel boeiend en mooi, en die ochtend toen ik haar leerde kennen ging ze met mij mee naar huis, bij mij thuis praten we vooral door over haar leven nu, ze vertelde mij dat zij ook nog een klein dochtertje had, en we spraken af dat ik de dag erna bij haar thuis zou komen eten.. "goed zenuwachtig ging ik die avond naar haar toe ik had bij een speelgoed winkel een karaoke setje gekocht voor haar dochtertje, en ik belde bij haar aan, thuis bleek zij nog een kind te hebben, ( dus 2 kids ) een zoontje en een dochtertje ik beloofde het jongetje dat ik de volgende keer wat voor hem mee zou nemen, en ja er kwam een volgende keer, want we kregen "verkering", ik voelde mij "koning ter rijk" ik had een bloedmooie vrouw, die ooit een carrière had in de stripwereld ( foto albums waaruit deze 2 foto's, en video's waren het bewijs ) en 2 super lieve kinderen, waar over ik mij steeds meer "pappa"ging voelen... we maakte veel speciale dagen waarop we met de kinderen gingen zwemmen of andere leuke dingen, maar uiteindelijk,moest ik met de relatie stoppen omdat zij veel meer behoefte had an sex dan ik... ik ben haar toen bijna een jaar uit het oog verloren maar omdat ik het "vader gevoel" en de kinderen erg miste nam ik weer contact met haar op... er bleek veel veranderd geweest, Marlena gebruikte nu drugs, en er kwamen junken, dealers, en hoeren en ander gespuis over de vloer, soms woonde er zelfs dealers in haar huis, en dat met die kinderen erbij.. ik besloot voor de kids om het toch maar weer met hun moeder te gaan proberen, maar na weer 1 jaar bleek het gewoon echt niet meer te werken.... "ik kon het niet aan" maar telkens als ik "op stap" geweest was liet ik mij voor haar totaal onverwacht door een taxi bij haar aan de deur afzetten, als zij dan open deed was het eerste wat ik deed naar boven gaan, kijken of de kinderen "goed en veilig lagen te slapen, soms moest ik ze recht leggen of op nieuw instoppen, dan aaide ik over hun hoofdjes en gaf ze een kus, soms gingen dan die oogjes even open en dan verscheen er een glimlach, en sliepen ze verder...
van af dat er drugs in het spel was heb ik altijd geprobeerd de kinderen bij haar en de ellende van junks etc. weg te krijgen, ik schreef brieven, naar jeugdzorg, kinderbescherming noem ze maar op, niemand deed wat... uiteindelijk nam ik persoonlijk contact op met haar wijk agent ( politie ) en vertelde wat er daar allemaal gebeurde, en welke drug dealers er bij haar in huis woonde, en toen ging het allemaal snel, de kinderen werden uit huis geplaatst en mochten bij hun opa en oma gaan wonen, en Marlena zonk steeds dieper, steeds vaker stond zij bij mij aan de deur, "ze wilde weer terug zoals het "vroeger" was, zij ik en de kinderen... maar ik wilde, en kon dat niet meer.. ze probeerde te vergeefs weg te komen van de drugs, maar het lukte niet, en uiteindelijk pleegde ze zelfmoord.. ik weet nog verdomd goed dat i maanden na haar dood, bij haar ouders s'nachts een briefje met extra postzegels bij haar ouders in de brievenbus gedaan heb, met het verzoek, om mij af en toe een tekening van de kinderen op te sturen, ik zocht geen contact met hun maar wilde wel graag bijhouden hoe het met hun ging, maar dat werd geweigerd, waarschijnlijk vonden "opa en oma" dat ik de oorzaak van alles was.... maar ik heb hun besluit altijd gerespecteerd "ik kon ook niet anders" gelukkig had Marlena nog en zus, die ik af en toe zag, en dan vroeg ik hoe het met ze ging, ik kreeg dan altijd antwoord, en op die manier bleef ik een beetje op de hoogte over "hoe het met ze ging" dit voorjaar, was het helemaal super, ik stond ergens met mijn vader op een markt, en toen zag ik die zus weer, natuurlijk was mijn eerste vraag "hoe gaat het met... ?" ze vertelde mij dat ze bij haar waren, dat ze samen over de markt liepen en zij wees ze voor mij aan... "dat zijn ze" "ik was zo trots als een pauw" 2 leuke tieners, waar het ogenschijnlijk heel goed mee ging.. ik had de zus belooft niets te zeggen, en de kids hebben mij gelukkig ook niet meer herkent.. maar ik stond te trillen, en mijn hard bonkte als een dolle... er rode zelfs nog een traan over mijn gezicht... ik weet het zijn niet "echt" MIJN kinderen, maar ik zou er altijd voor ze zijn, en behandelen alsof ze wel mijn kinderen zijn, want zo voelt dat ( nog steeds )
No comments:
Post a Comment