Resolutie 181 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 29 november 1947 behandelt het Toekomstig bestuur van Palestina, ook wel bekend als het verdelingsplan.
De resolutie stelt onder andere dat:
- het Britse mandaat uiterlijk 1 augustus 1948 ten einde loopt en dat het Britse legerPalestina dan verlaten moet hebben;
- er een joodse en een Arabische staat moeten komen;
- Jeruzalem en Bethlehem een internationaal statuut moeten krijgen;
- vrouwen zowel actief als passief stemrecht moeten hebben in de beide staten;
- de inwoners van Jeruzalem kunnen kiezen om te stemmen in de joodse of in de Arabische staat;
- de rechten van de minderheden in elke staat gerespecteerd moeten worden;
- er vrije toegang moet zijn tot de heilige plaatsen;
- Jeruzalem (indirect) onder bestuur van de VN moet komen.
De resolutie beschrijft ook welk gebied aan de Joodse staat, de Arabische staat en Jeruzalem wordt toegekend
GEVOLGEN :
De Palestijnse leiders wezen het plan af. Volgens hen was het een niet-wettige inbreuk op het recht van de oorspronkelijke bewoners. De Joodse leiding ging er wel mee akkoord, hoewel zij niet het bezit kregen van Jeruzalem. Na de aanname gingen Arabische Palestijnen de straat op en nam de burgeroorlog, die al aan de gang was, in alle hevigheid toe.
Stichting van de staat Israël 1948
Israël staat bekend als een brandhaard waarin terrorisme en oorlogsdreiging voortdurend aanwezig zijn. Ook de stichting van de Israëlische staat ging gepaard met dreiging en geweldsuitbarstingen. In deze tekst kunt u lezen hoe de staat Israël na de tweede wereldoorlog is ontstaan en wat de reactie was van andere bevolkingsgroepen op de stichting ervan.
Het Joodse volk is verspreid
De Joden hadden in de tweede wereldoorlog bijzonder veel leed geleden. Door de vernietigingen van de nazi’s hadden ongeveer 6 miljoen Joden de dood gevonden en velen waren gewond of dakloos geraakt. De Joden waren zowel voor de tweede wereldoorlog als daarna een grote verspreide bevolkingsgroep. De Joden hadden nog steeds geen eigen land of grondgebied. De vraag van de Joden om een eigen land klonk na de tweede wereldoorlog echter luider dan ooit. Ze wilden een eigen land met een eigen regering. Een land waarin ze veilig zouden zijn voor het antisemitisme en andere bedreigende ontwikkelingen. Het Westen besloot om de vraag van de Joden te beantwoorden.
De Palestijnse staat
Het oude Israël, dat door de Joden het beloofde land werd genoemd, was veranderd in Palestina. De Palestijnse staat was een kolonie van de Britten. Palestina had een gemengde bevolking die bestond uit verschillende Arabische bevolkingsgroepen met diverse culturele achtergronden. Ook Joden waren in Palestina in beperkte mate aanwezig. Palestina was bijzonder moeilijk voor de Britten om te regeren. De verschillende bevolkingsgroepen hadden onderling veel conflicten en die uiten zich regelmatig gewapenderhand. De Britten konden deze brandhaard niet op een effectieve wijze oplossen en besloten het Palestijnse gebied over te dragen aan de Verenigde Naties.
De Palestijnse staat wordt verdeeld
De Verenigde Naties besloten Palestina te verdelen nadat ze dit gebied onder hun hoede hadden gekregen van de Britten in 1947. Palestina werd verdeeld in een Joods gedeelte en een Arabisch gedeelte. Op die manier werd het grondgebied voor de twee belangrijkste bevolkingsgroepen van Palestina vastgelegd en afgebakend. De Joden keurden het plan van de Verenigde Naties goed maar de Arabieren waren het niet eens met de gebiedverdeling. De frictie bleef bestaan.
Conflict tussen de Israëlieten en de Arabieren
Nadat de Britse troepen in 1948 het Palestijnse grondgebied verlieten waren de Joden op zichzelf aangewezen. Ze moesten het door de VN toegewezen gebied zelf beschermen. De Jood Ben Goerion stichtte de staat Israël meteen toen de Britten vertrokken. Meteen werd Israël aangevallen door leden van de Arabische bevolkingsgroepen die gezamenlijk ook wel de Arabische Liga worden genoemd. De Israëlieten waren echter zeer strijdbaar geworden door alles wat ze in de laatste jaren hadden doorstaan. Deze strijdbaarheid en de toelevering van voldoende wapens zorgden er voor dat de Israëlieten een goed leger op de been konden brengen. Met dit leger wisten ze bijna alle leden van de Arabische Liga te verslaan. Alleen Jordanië kon niet worden verslagen. Jordanië bezat een sterk Arabisch Legioen dat werd geleid door de Engelsman Glubb Pasja.
Israël heeft zijn plaats gevonden
Ondanks het feit dat Israëlieten de Jordaanse troepen niet kon overwinnen hadden ze toch een groot gebied in bezit gekregen. Een groot gedeelte van het oude Palestina was nu Joods geworden. De Jordaniërs bezaten de westelijke Jordaanoever en een deel van Jeruzalem. De Egyptenaren hadden de Gazastrook in bezit gekregen. Ondanks deze gebieden was het grootste gedeelte van Palestina in Joodse handen.
Tot slot
De Joden hadden hun eigen staat gekregen zoals ze wensten. De rust en vrede waren vanaf de vestiging van de staat tot op heden niet aanwezig. Terrorisme en verscheidene oorlogen zorgen er voor dat Israël veel moet investeren in legers en wapens.
en wat je nu ziet is dat het joodse vol klaarblijkelijk niets geleerd hebben van de 2e wereld oorlog of de texten in hun "heilig" boek, zelf dun ze nu wat hun toen is overkomen, ipv vrede stichten, nemen ze de wapens te hand en discrimineren ze alles en iedereen dat niet Joods is, en als er hier in het "westen"dan iets gebeurt wat tegen de zinnen of tradities van hun ingaat, noemen ze het antisemitisme.. en dan zijn ze in eens niet meer vergeten wat het is om te discrimineren of gediscrimineerd te worden, door WOII hebben ze de sympathie van de halve wereld achter hun, en daar maken ze dankbaar gebruik van ze schenden allerlei mensenrechten en ( vredes ) verdragen, en lijken er steeds weer mee weg te komen.. Stel je eens voor dat er nooit geen holocaust geweest was ( jammer genoeg kunnen we de tijd niet meer terug draaien ) "maar wat als ?" was er dan nu ook een staat Israël ? was er dan nu ook een conflict ? nee ik sympathiseer niet met de moslims... ik heb sowieso een hekel aan alle vormen van religie, maar van mij mag iedereen zelf weten wat hij doet of waar hij in geloofd...
je moet een ander gewoon nooit iets aandoen waarvan jij wilt dat jou nooit gebeurd,
met andere woorden, behandel een ander zoals jij behandeld wilt worden...
ik weet dat ik geen ( Joodse ) vrienden maak, met deze photoshops, maar dit is mijn visie, mijn mening "en die mag ik uiten" ( ik stoor me tenslotte ook aan hun nieuws berichten en kortzichtigheid)
No comments:
Post a Comment